τὸ στόμα τινός

έχει να θρέψει δέκα στόματα — у него на иждивении десять ртов;

στόμα πηγαδιού — отверстие колодца;

στόμα λιμένος — вход в порт;

στόμα πόταμου — устье реки;

στόμα έλκους (τραύματος) — края язвы (раны);

στόμα πυροβόλου — жерло орудия;

§ αισχρό ( — или απύλωτο, άσχημο) στόμα — сквернослов;

γλυκό στόμα — сладкоречивый человек;

του βουλώνω ( — или κλείνω) το στόμα прям., перен. — зажимать, затыкать кому-л. рот;

ανοίγω το στόμα — открывать рот;

λέει ό, τι τοδρχεται στο στόμα — он говорит, что попало, что придёт ему в голову;

δεν βάζω στο στόμα μου — не брать в рот чего-л.;

από στόμα σε στόμα — из уст в уста;

τον εχουν στο στόμα — быть у всех на устах;

μένω μ' ανοιχτό το στόμα — остаться с открытым ртом (от удивления);

στέκομαι ( — или στέκω) μ' ανοιχτό το στόμα — стоять разинув рот;

δεν τολμώ ν' ανοίξω το στόμα μου — не сметь рта раскрыть;

έχω ένα στόμα — а) обладать даром речи; — б) быть сквернословом;

βάζω κάποιον στο στόμα μου — говорить о ком-л. с осуждением, зло;

βγάζω τινά από το στόμα μου — перестать злословить о ком-л.;

μ' ενα στόμα — единогласно;

απ' το στόμα μου το πήρες — предвосхитить чьй-л. слова;

από το στόμα σου και στού θεού τ' αυτί — твоими устами да мед пить;

τα λέμε στόμα με στόμα — говорить конфиденциально, доверительно (с кем-л.);

την έχω τη λέξη στο στόμα μου — это слово вертится у меня на языке;

από στόματος — наизусть;

εν ενί στόματι — единодушно, единогласно

σ. τὸ δῖον Aesch. — Зевсовы уста;

(σ. πόντιον Eur.)

ἐπὴ σ. Hom. — (прямо) на лицо или лицом;

(προπηλακίζειν σ. τινός Soph.)

(ποταμοῦ Hom.)

(ἠϊόνος Hom.)

(τοῦ πόντου Her.; ἐπὴ τῷ στόματι τοῦ κόλπου Thuc.)

τὸ Πηλούσιον σ. Her. — Пелусийский рукав (Нила)

(τοῦ ὀρύγματος Her.; анат. ὑστέρας Arst.)

(ξυστὰ κατὰ σ. εἱμένα χαλκῷ Hom.)

(ἄκρον σ. πύργων Eur.)

(πρὸς τῷ στόματι τοῦ βίου Xen.)

(τοῦ κατὰ τέν πόλιν πλήθους Polyb.)

(τῶν ὁπλιτῶν Xen.)

(τοὺς περιγενομένους τῆς στρατιῆς Her.; ἁπάσας τὰς δυνάμεις Plat.)

(τὸ στόμα τε καὴ ὀφθαλμούς Plat.)

(τινά Soph., Eur., Arph., NT.)

σ. τινὰ ζῶντα Eur. — захватывать кого-л. живьем;

(τινά Soph.)

πάντα σ. τὸν λόγον Her. — охватывать вопрос полностью;

(τέν Ἑλλάδα γλῶσσαν Her.)

(τι Plat.)

(τὸ σπέρμα Arst.)

(τὸ θῆλυ συλλαμβάνει Arst.; συνέλαβεν ἥ γυνέ αὐτοῦ NT.)

(τοῖς ἀθύμοις Soph.; τῇ πόλει Arph.; τινί NT.)

(τοὺς περιγενομένους τῆς στρατιῆς Her.; ἁπάσας τὰς δυνάμεις Plat.)

(τὸ στόμα τε καὴ ὀφθαλμούς Plat.)

(τινά Soph., Eur., Arph., NT.)

σ. τινὰ ζῶντα Eur. — захватывать кого-л. живьем;

(τινά Soph.)

πάντα σ. τὸν λόγον Her. — охватывать вопрос полностью;

(τέν Ἑλλάδα γλῶσσαν Her.)

(τι Plat.)

(τὸ σπέρμα Arst.)

(τὸ θῆλυ συλλαμβάνει Arst.; συνέλαβεν ἥ γυνέ αὐτοῦ NT.)

(τοῖς ἀθύμοις Soph.; τῇ πόλει Arph.; τινί NT.)

(τί τινι Arst.; στόμα τινος ἐβέβυστο Her.)

(χυτρίδιον σπογγίῳ Arph.; τοὺς πόρους Arst.)

(τινά Soph. и τινός Xenophanes ap. Diog.L.)

(τι Her., Plut.)

(στόμα τινός Aeschin.)

(χρυσίῳ τὸ στόμα τινός Arph.)

τὸ στόμα τινὸς ἐπιβύειν κέρμασιν Arph. — заткнуть кому-л. рот некоторой суммой денег, т.е. подкупить кого-л.

(τέν αἴσθησιν Anth.)

(οἱ οἶνοι ἐν ταῖς ἀλέαις ὀξύνονται Arst.)

(στόμα τινός Soph.; ἀκούσας καὴ ὀξυνθείς Her.)

(πεμπώβολα χερσίν, τόξον ἐν χειρί, στεροπέν μετὰ χερσίν Hom.; αἰχμήν Aesch.; διὰ χειρός τι и τινὰ ἐπ΄ ὤμων Soph.; μετὰ χεῖράς τι Thuc.)

ἐπὴ ξυροῦ ἀκμῆς ἔ. Her. — держаться на острие бритвы, т.е. «на волоске»

(οὐρανόν Hes.)

(Ἕκτορος μένος καὴ χεῖρας Hom.)

(τινὰ χειρός или ποδός Hom.; τινὰ μέσον Arph.)

(πέτρης Hom.; ὅπως κισσὸς δρυός Eur.; πείσματος Plat.; χλαμύδος Luc.)

(ἔργου Pind., Plut.; πολέμου Thuc., Plut.)

(δόξης τινὸς περί τινος, med. ἀληθείας Plat.; med. γνώμης τινός и λόγου τινός Thuc.)

(Κιλίκων τῶνδε ἔχονται Ἀρμένιοι οἵδε Her.)

(κυνέην κεφαλῇ, παρδαλέην ὤμοισιν, σὰκος ὤμῳ, εἷμα ἀμφ΄ ὤμοισι, ἵπποι ζυγὸν ἀμφὴς ἔχοντες Hom.; στολέν ἀμφὴ σῶμα Eur.; τὰ ὅπλα Arst.; συκῆ ἔχουσα φύλλα NT.)

(κραδίην καὴ θυμόν Hom.; τὰν βελέων ἀλκὰν χεροῖν Soph.; τέν γῆν Thuc.; ἐπιστήμην Xen., Plat.; τὰ ἐπιτήδεια Arst.; εἴ τις ἔχει ὦτα ἀκούειν, ἀκουέτω NT.)

(κίονες γαῖάν τε καὴ οὐρανὸν ἀμφὴς ἔχουσιν Hom.; τὰ ἐπικείμενα βάρη Arst.)

(ὑψοῦ κάρη Hom.)

(ἥ γυνέ ἔχουσα Her.)

ἔ. τὸ κέρας ἄκρον Thuc. — находиться на крайнем фланге;

(οὐρανόν Hom.; Ὀλύμπια δώματα Hes.; χῶρον Aesch.; τὰ ὄρη Xen.)

(φρένες ἧπαρ ἔχουσι Hom.; ὅ χαλκὸς ἔχει τὸ εἶδος τοῦ ἀνδριάντος Arst.)

(Θήβας Eur.)

ἔ. πατρώϊα ἔργα Hom. — возделывать отцовские поля;

(ἀλόχους καὴ τέκνα Hom.)

ἐν θεοῖσιν ἔ. Hom. — зависеть от воли богов;

(σάρκας τε καὴ ὀστέα ἶνες ἔχουσιν Hom.)

(ἵππους, μῦθον σιγῇ Hom.; στόμα σιγᾷ Eur.)

(ἕξουσιν ἅπαντας Ἀχαιοί Hom.)

(κῦμα, ὀδύνας Hom.)

οὐδέ οἱ ἔγχος ἔχε ἀτρέμας Hom. — копье (в руках) его не оставалось спокойным;

(μάχης Hom., Plut.; τιμωρίης Her.)

(ἄλγεα Hom.; φθόνον Aesch.; θαῦμα Soph.; αἰσχύνην Eur.)

(πικρὰς ὠδῖνας Hom.; ἀγανάκτησιν Thuc.; ἱδρῶτα οὐκ ὀλίγον Luc.; ἔλεον Plut.)

(ἵππους πεδίονδε Hom.; ἅρμα, δίφρον Hes.; τὰς νέας παρὰ τέν ἤπειρον Her.)

(Πύλονδε Hom.; εἰς τέν Ἀργολίδα χώρην Her.)

(ἔρευνάν τινος Soph.)

(τέν κεφαλέν πρὸς τῇ κεφαλῇ τινος Xen.)

(ταῦτα σ΄ ἔχω μόνον προσειπεῖν Soph.)

(οὐκ ἔχων ὅ τι χρέ λέγειν Xen.; τέχνην τινά Hes., Eur., Her., Plat.)

(γνώμην δίκαιαν, στέφανον εὐκλείας Soph.)

(τινί Arst., Dem., πρός τι Plat. и πρός τινα Plut.)

Ὀρφέα ἄνακτα ἔ. Eur. — считать Орфея (своим) учителем;

εὖ ἔ. Hom. и χαλῶς ἔ. Soph., Plat.; — быть в порядке, прекрасно обстоять, процветать;

ἔχε δή μοι τόδε εἰπέ Plat. — так скажи же мне;

ἀμφοτέρων με τούτων ἀποκληΐσας ἔχεις Her. — ты запретил мне доступ к обеим (войне и охоте);